ถ่ายทอดสด เช้าวันที่ 3 ธันวาคม 2565โดย #อาจารย์เกษม ดวงแพงมาต ( อาจารย์ #ให้บุญทุกคน- #อังกุรเปตวัตถุ #ว่าด้วยบุญสําเร็จที่ฝ่ามือ )
อ้าว #เอาบุญกันเด้อทุกคน #ใครได้บุญแล้วใช้บุญให้เป็นใช้บุญบ่อยๆ #ปลอดภัยหลายๆอย่าง #ไม่รู้ก็เรียนให้มันรู้ #ว่ารับบุญแล้วบุญได้เท่าไร #มีบุญมากน้อยขนาดไหน
แค่เขาไม่ได้รับ เขาชี้มือบอกคนว่ามีบ้านที่เขาตั้งโรงทานอยู่ทางโน่นนะ แม้จะเกิดในภูมิเปตร ก็เป็นเวมานิกเปรต มีความสุขดั่งเทวดา ยื่นมือออกสมบัติพัสถานไหลออก
อาหารการกินไหลออก จากมือเลี้ยงคนได้เป็นกองทัพๆเลย ไม่ใช่เล่น เปรตต้นไทรที่อยู่ในป่านั่น ที่เคยบอกชาวเมืองที่เคยบอกชาวบ้านชาวเมืองผู้ยากจน ไปโรงทานให้ถูกต้อง
โดยการชี้มือบอก ว่าตรงโน้น แคนั้นเขาก็ได้เยอะขนาดนั้น หาอ่านเอาเอง อานิสงส์การชี้มือ บอกผู้ือื่นให้ไปโรงทาน อานุภาพก็มากขนาดไหน #อันนี้พึ่งพระรัตนตรัยด้วย
#ทำงานทำบุญ #กับพระรัตนตรัยด้วย #คิดอยู่ในแนวของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ สอนไว้ด้วย ไม่ใช่สงฆ์มั่วๆนะ ไม่ใช่เสก ไม่ใช่คาถาอาคม ไม่ใช่รดน้ำมนต์
ไม่ใช่ปลุกเสก ไม่ใช่โอมเพี้ยงให้ได้อย่างนั้นโอมเพี้ยงให้ได้อย่างนี้ ให้ทานวันเดียวขอร้อยแปดพันประการ อะไร ไม่ใช่อย่างนั้น ทำบุญปั๊บ ตั้งให้เป็นแบบนั้นแบบนี้เอาไว้
แต่ละครั้ง แต่ละครั้ง ตั้งไว้ ตั้งไว้ ๆๆ ถ้าตั้งครบ ความสมบูรณ์ก็จะเกิดขึ้น แล้ววันเราไปใช้ ก็จะไม่บกพร่อง ชาตินี้บกพร่อง อยู่หลายคน นักเรียนชาวพุทธ
ที่เคยเรียนมาแล้วชาติก่อนๆนั่นเละ วิ่งตำหน้าตำหลังไปก็มี ตำไปทั่ว ออกไปมั่ว นิกายบ้าๆบอๆไปก็มี อ้าวพอเตือนแด่นี้ เอาบุญกันทุกคน
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เปตวัตถุ เล่ม ๒ ภาค ๒
๙. อังกุรเปตวัตถุว่าด้วยบุญสำเร็จที่ฝ่ามือ
อังกุรพาณิชถามว่า
เมื่อก่อน ท่านอยู่ในโรรุวนคร ท่านมีปกติอย่างไร มีความประพฤติ
อย่างไร ผลบุญสำเร็จที่ฝ่ามือของท่าน เพราะพรหมจรรย์อะไร?
รุกขเทวดาตอบว่า
เมื่อก่อน เราเป็นช่างหูกอยู่ในโรรุวนคร เป็นคนกำพร้าเลี้ยงชีวิตโดย
ความลำบากนัก เราไม่มีอะไรจะให้ทาน เรือนของเราอยู่ใกล้เรือนของ
อสัยหเศรษฐี ซึ่งเป็นคนมีศรัทธาเป็นทานาธิบดี มีบุญอันทำแล้ว เป็น
ผู้ละอายต่อบาป พวกยาจกวณิพกมีนามแลโคตรต่างๆ กัน ไปที่บ้านของ
เรานั้น พากันถามถึงเรือนของอสัยหเศรษฐีกะเราว่า ขอความเจริญจงมี
แก่ท่านทั้งหลาย พวกเราจะไปทางไหน ทานเขาให้ที่ไหน เราถูกพวก
ยาจกวณิพกถามแล้ว ได้ยกมือเบื้องขวาชี้บอกเรือนของอสัยหเศรษฐีแก่
ยาจกวณิพกเหล่านั้นว่า ท่านทั้งหลายจงไปทางนี้ ความเจริญจักมีแก่ท่าน
ทั้งหลาย ทานเขาให้อยู่ที่นั่น เพราะเหตุนั้น ฝ่ามือของเราจึงให้สิ่งที่น่า
ปรารถนาเป็นที่ไหลออกแห่งวัตถุมีรสอร่อย ผลบุญย่อมสำเร็จที่ฝ่ามือ
ของเราเพราะพรหมจรรย์นั้น.
อังกุรพาณิชถามว่า
ได้ยินว่า ท่านไม่ได้ให้ทานแก่ใครๆ ด้วยมือทั้งสองของตนเป็นแต่
เพียงอนุโมทนาทานของคนอื่น ยกมือชี้บอกทางให้ เพราะเหตุนั้นฝ่ามือ
ของท่านจึงให้สิ่งที่น่าใคร่ เป็นที่ไหลออกแห่งวัตถุมีรสอร่อย ผลบุญ
ย่อมสำเร็จที่ฝ่ามือของท่านเพราะพรหมจรรย์นั้น ข้าแต่ท่านผู้เจริญ
อสัยหเศรษฐีผู้เลื่อมใส ได้ให้ทานด้วยมือทั้งสองของตน ละร่างกาย
มนุษย์แล้ว ไปทางทิศไหนหนอ?
รุกขเทวดาตอบว่า
เราไม่รู้ทางไปหรือทางมาของอสัยหเศรษฐี ผู้เป็นเจ้าของแห่งทาน ผู้มี-
รัศมีซ่านออกจากตน แต่เราได้ฟังมาในสำนัก ของท้าวเวสสุวัณว่า
อสัยหเศรษฐี ถึงความเป็นสหายแห่งท้าวสักกะ.
อังกุรพาณิชกล่าวว่า
บุคคลควรทำความดีแท้ ควรให้ทานตามสมควร ใครได้เห็นฝ่ามืออันให้
สิ่งที่น่าใคร่แล้ว จักไม่ทำบุญเล่า เราไปจากที่นี้ถึงทวารกนครแล้ว จัก
รีบให้ทานอันจักนำความสุขมาให้เราแน่แท้ เราจักให้ข้าว น้ำ ผ้า
เสนาสนะ บ่อน้ำ และสะพานในที่เดินยากเป็นทาน.
ขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ข้าพฯยินดีรับบุญอาจารย์เกษม ดวงแพงมาต ให้บุญอาจารย์เกษม ดวงแพงมาต นี้ถึงผู้เสียชีวิต นายภาณุเมศวร์ วาสโสหา
ขอให้บุญนี้ถึงผู้เสียชีวิต นายภาณุเมศวร์ วาสโสหา อายุ 27 ปี อยู่ 165 ม.4 ต.หนองนาคำ อ.เมือง จ.อุดรธานี ให้พ้นทุกข์ มีสุข มีความปลอดภัย

ถ่ายทอดสด เช้าวันที่ 3 ธันวาคม 2565โดย #อาจารย์เกษม ดวงแพงมาต ( อาจารย์ #ให้บุญทุกคน- #อังกุรเปตวัตถุ #ว่าด้วยบุญสําเร็จที่ฝ่ามือ )
อ้าว #เอาบุญกันเด้อทุกคน #ใครได้บุญแล้วใช้บุญให้เป็นใช้บุญบ่อยๆ #ปลอดภัยหลายๆอย่าง #ไม่รู้ก็เรียนให้มันรู้ #ว่ารับบุญแล้วบุญได้เท่าไร #มีบุญมากน้อยขนาดไหน
แค่เขาไม่ได้รับ เขาชี้มือบอกคนว่ามีบ้านที่เขาตั้งโรงทานอยู่ทางโน่นนะ แม้จะเกิดในภูมิเปตร ก็เป็นเวมานิกเปรต มีความสุขดั่งเทวดา ยื่นมือออกสมบัติพัสถานไหลออก
อาหารการกินไหลออก จากมือเลี้ยงคนได้เป็นกองทัพๆเลย ไม่ใช่เล่น เปรตต้นไทรที่อยู่ในป่านั่น ที่เคยบอกชาวเมืองที่เคยบอกชาวบ้านชาวเมืองผู้ยากจน ไปโรงทานให้ถูกต้อง
โดยการชี้มือบอก ว่าตรงโน้น แคนั้นเขาก็ได้เยอะขนาดนั้น หาอ่านเอาเอง อานิสงส์การชี้มือ บอกผู้ือื่นให้ไปโรงทาน อานุภาพก็มากขนาดไหน #อันนี้พึ่งพระรัตนตรัยด้วย
#ทำงานทำบุญ #กับพระรัตนตรัยด้วย #คิดอยู่ในแนวของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ สอนไว้ด้วย ไม่ใช่สงฆ์มั่วๆนะ ไม่ใช่เสก ไม่ใช่คาถาอาคม ไม่ใช่รดน้ำมนต์
ไม่ใช่ปลุกเสก ไม่ใช่โอมเพี้ยงให้ได้อย่างนั้นโอมเพี้ยงให้ได้อย่างนี้ ให้ทานวันเดียวขอร้อยแปดพันประการ อะไร ไม่ใช่อย่างนั้น ทำบุญปั๊บ ตั้งให้เป็นแบบนั้นแบบนี้เอาไว้
แต่ละครั้ง แต่ละครั้ง ตั้งไว้ ตั้งไว้ ๆๆ ถ้าตั้งครบ ความสมบูรณ์ก็จะเกิดขึ้น แล้ววันเราไปใช้ ก็จะไม่บกพร่อง ชาตินี้บกพร่อง อยู่หลายคน นักเรียนชาวพุทธ
ที่เคยเรียนมาแล้วชาติก่อนๆนั่นเละ วิ่งตำหน้าตำหลังไปก็มี ตำไปทั่ว ออกไปมั่ว นิกายบ้าๆบอๆไปก็มี อ้าวพอเตือนแด่นี้ เอาบุญกันทุกคน
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เปตวัตถุ เล่ม ๒ ภาค ๒
๙. อังกุรเปตวัตถุว่าด้วยบุญสำเร็จที่ฝ่ามือ
อังกุรพาณิชถามว่า
เมื่อก่อน ท่านอยู่ในโรรุวนคร ท่านมีปกติอย่างไร มีความประพฤติ
อย่างไร ผลบุญสำเร็จที่ฝ่ามือของท่าน เพราะพรหมจรรย์อะไร?
รุกขเทวดาตอบว่า
เมื่อก่อน เราเป็นช่างหูกอยู่ในโรรุวนคร เป็นคนกำพร้าเลี้ยงชีวิตโดย
ความลำบากนัก เราไม่มีอะไรจะให้ทาน เรือนของเราอยู่ใกล้เรือนของ
อสัยหเศรษฐี ซึ่งเป็นคนมีศรัทธาเป็นทานาธิบดี มีบุญอันทำแล้ว เป็น
ผู้ละอายต่อบาป พวกยาจกวณิพกมีนามแลโคตรต่างๆ กัน ไปที่บ้านของ
เรานั้น พากันถามถึงเรือนของอสัยหเศรษฐีกะเราว่า ขอความเจริญจงมี
แก่ท่านทั้งหลาย พวกเราจะไปทางไหน ทานเขาให้ที่ไหน เราถูกพวก
ยาจกวณิพกถามแล้ว ได้ยกมือเบื้องขวาชี้บอกเรือนของอสัยหเศรษฐีแก่
ยาจกวณิพกเหล่านั้นว่า ท่านทั้งหลายจงไปทางนี้ ความเจริญจักมีแก่ท่าน
ทั้งหลาย ทานเขาให้อยู่ที่นั่น เพราะเหตุนั้น ฝ่ามือของเราจึงให้สิ่งที่น่า
ปรารถนาเป็นที่ไหลออกแห่งวัตถุมีรสอร่อย ผลบุญย่อมสำเร็จที่ฝ่ามือ
ของเราเพราะพรหมจรรย์นั้น.
อังกุรพาณิชถามว่า
ได้ยินว่า ท่านไม่ได้ให้ทานแก่ใครๆ ด้วยมือทั้งสองของตนเป็นแต่
เพียงอนุโมทนาทานของคนอื่น ยกมือชี้บอกทางให้ เพราะเหตุนั้นฝ่ามือ
ของท่านจึงให้สิ่งที่น่าใคร่ เป็นที่ไหลออกแห่งวัตถุมีรสอร่อย ผลบุญ
ย่อมสำเร็จที่ฝ่ามือของท่านเพราะพรหมจรรย์นั้น ข้าแต่ท่านผู้เจริญ
อสัยหเศรษฐีผู้เลื่อมใส ได้ให้ทานด้วยมือทั้งสองของตน ละร่างกาย
มนุษย์แล้ว ไปทางทิศไหนหนอ?
รุกขเทวดาตอบว่า
เราไม่รู้ทางไปหรือทางมาของอสัยหเศรษฐี ผู้เป็นเจ้าของแห่งทาน ผู้มี-
รัศมีซ่านออกจากตน แต่เราได้ฟังมาในสำนัก ของท้าวเวสสุวัณว่า
อสัยหเศรษฐี ถึงความเป็นสหายแห่งท้าวสักกะ.
อังกุรพาณิชกล่าวว่า
บุคคลควรทำความดีแท้ ควรให้ทานตามสมควร ใครได้เห็นฝ่ามืออันให้
สิ่งที่น่าใคร่แล้ว จักไม่ทำบุญเล่า เราไปจากที่นี้ถึงทวารกนครแล้ว จัก
รีบให้ทานอันจักนำความสุขมาให้เราแน่แท้ เราจักให้ข้าว น้ำ ผ้า
เสนาสนะ บ่อน้ำ และสะพานในที่เดินยากเป็นทาน.
ขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ข้าพฯยินดีรับบุญอาจารย์เกษม ดวงแพงมาต ให้บุญอาจารย์เกษม ดวงแพงมาต นี้ถึงผู้เสียชีวิต นายภาณุเมศวร์ วาสโสหา
ขอให้บุญนี้ถึงผู้เสียชีวิต นายภาณุเมศวร์ วาสโสหา อายุ 27 ปี อยู่ 165 ม.4 ต.หนองนาคำ อ.เมือง จ.อุดรธานี ให้พ้นทุกข์ มีสุข มีความปลอดภัย

ถ่ายทอดสด เช้าวันที่ 3 ธันวาคม 2565โดย #อาจารย์เกษม ดวงแพงมาต ( อาจารย์ #ให้บุญทุกคน- #อังกุรเปตวัตถุ #ว่าด้วยบุญสําเร็จที่ฝ่ามือ )
อ้าว #เอาบุญกันเด้อทุกคน #ใครได้บุญแล้วใช้บุญให้เป็นใช้บุญบ่อยๆ #ปลอดภัยหลายๆอย่าง #ไม่รู้ก็เรียนให้มันรู้ #ว่ารับบุญแล้วบุญได้เท่าไร #มีบุญมากน้อยขนาดไหน
แค่เขาไม่ได้รับ เขาชี้มือบอกคนว่ามีบ้านที่เขาตั้งโรงทานอยู่ทางโน่นนะ แม้จะเกิดในภูมิเปตร ก็เป็นเวมานิกเปรต มีความสุขดั่งเทวดา ยื่นมือออกสมบัติพัสถานไหลออก
อาหารการกินไหลออก จากมือเลี้ยงคนได้เป็นกองทัพๆเลย ไม่ใช่เล่น เปรตต้นไทรที่อยู่ในป่านั่น ที่เคยบอกชาวเมืองที่เคยบอกชาวบ้านชาวเมืองผู้ยากจน ไปโรงทานให้ถูกต้อง
โดยการชี้มือบอก ว่าตรงโน้น แคนั้นเขาก็ได้เยอะขนาดนั้น หาอ่านเอาเอง อานิสงส์การชี้มือ บอกผู้ือื่นให้ไปโรงทาน อานุภาพก็มากขนาดไหน #อันนี้พึ่งพระรัตนตรัยด้วย
#ทำงานทำบุญ #กับพระรัตนตรัยด้วย #คิดอยู่ในแนวของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ สอนไว้ด้วย ไม่ใช่สงฆ์มั่วๆนะ ไม่ใช่เสก ไม่ใช่คาถาอาคม ไม่ใช่รดน้ำมนต์
ไม่ใช่ปลุกเสก ไม่ใช่โอมเพี้ยงให้ได้อย่างนั้นโอมเพี้ยงให้ได้อย่างนี้ ให้ทานวันเดียวขอร้อยแปดพันประการ อะไร ไม่ใช่อย่างนั้น ทำบุญปั๊บ ตั้งให้เป็นแบบนั้นแบบนี้เอาไว้
แต่ละครั้ง แต่ละครั้ง ตั้งไว้ ตั้งไว้ ๆๆ ถ้าตั้งครบ ความสมบูรณ์ก็จะเกิดขึ้น แล้ววันเราไปใช้ ก็จะไม่บกพร่อง ชาตินี้บกพร่อง อยู่หลายคน นักเรียนชาวพุทธ
ที่เคยเรียนมาแล้วชาติก่อนๆนั่นเละ วิ่งตำหน้าตำหลังไปก็มี ตำไปทั่ว ออกไปมั่ว นิกายบ้าๆบอๆไปก็มี อ้าวพอเตือนแด่นี้ เอาบุญกันทุกคน
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เปตวัตถุ เล่ม ๒ ภาค ๒
๙. อังกุรเปตวัตถุว่าด้วยบุญสำเร็จที่ฝ่ามือ
อังกุรพาณิชถามว่า
เมื่อก่อน ท่านอยู่ในโรรุวนคร ท่านมีปกติอย่างไร มีความประพฤติ
อย่างไร ผลบุญสำเร็จที่ฝ่ามือของท่าน เพราะพรหมจรรย์อะไร?
รุกขเทวดาตอบว่า
เมื่อก่อน เราเป็นช่างหูกอยู่ในโรรุวนคร เป็นคนกำพร้าเลี้ยงชีวิตโดย
ความลำบากนัก เราไม่มีอะไรจะให้ทาน เรือนของเราอยู่ใกล้เรือนของ
อสัยหเศรษฐี ซึ่งเป็นคนมีศรัทธาเป็นทานาธิบดี มีบุญอันทำแล้ว เป็น
ผู้ละอายต่อบาป พวกยาจกวณิพกมีนามแลโคตรต่างๆ กัน ไปที่บ้านของ
เรานั้น พากันถามถึงเรือนของอสัยหเศรษฐีกะเราว่า ขอความเจริญจงมี
แก่ท่านทั้งหลาย พวกเราจะไปทางไหน ทานเขาให้ที่ไหน เราถูกพวก
ยาจกวณิพกถามแล้ว ได้ยกมือเบื้องขวาชี้บอกเรือนของอสัยหเศรษฐีแก่
ยาจกวณิพกเหล่านั้นว่า ท่านทั้งหลายจงไปทางนี้ ความเจริญจักมีแก่ท่าน
ทั้งหลาย ทานเขาให้อยู่ที่นั่น เพราะเหตุนั้น ฝ่ามือของเราจึงให้สิ่งที่น่า
ปรารถนาเป็นที่ไหลออกแห่งวัตถุมีรสอร่อย ผลบุญย่อมสำเร็จที่ฝ่ามือ
ของเราเพราะพรหมจรรย์นั้น.
อังกุรพาณิชถามว่า
ได้ยินว่า ท่านไม่ได้ให้ทานแก่ใครๆ ด้วยมือทั้งสองของตนเป็นแต่
เพียงอนุโมทนาทานของคนอื่น ยกมือชี้บอกทางให้ เพราะเหตุนั้นฝ่ามือ
ของท่านจึงให้สิ่งที่น่าใคร่ เป็นที่ไหลออกแห่งวัตถุมีรสอร่อย ผลบุญ
ย่อมสำเร็จที่ฝ่ามือของท่านเพราะพรหมจรรย์นั้น ข้าแต่ท่านผู้เจริญ
อสัยหเศรษฐีผู้เลื่อมใส ได้ให้ทานด้วยมือทั้งสองของตน ละร่างกาย
มนุษย์แล้ว ไปทางทิศไหนหนอ?
รุกขเทวดาตอบว่า
เราไม่รู้ทางไปหรือทางมาของอสัยหเศรษฐี ผู้เป็นเจ้าของแห่งทาน ผู้มี-
รัศมีซ่านออกจากตน แต่เราได้ฟังมาในสำนัก ของท้าวเวสสุวัณว่า
อสัยหเศรษฐี ถึงความเป็นสหายแห่งท้าวสักกะ.
อังกุรพาณิชกล่าวว่า
บุคคลควรทำความดีแท้ ควรให้ทานตามสมควร ใครได้เห็นฝ่ามืออันให้
สิ่งที่น่าใคร่แล้ว จักไม่ทำบุญเล่า เราไปจากที่นี้ถึงทวารกนครแล้ว จัก
รีบให้ทานอันจักนำความสุขมาให้เราแน่แท้ เราจักให้ข้าว น้ำ ผ้า
เสนาสนะ บ่อน้ำ และสะพานในที่เดินยากเป็นทาน.
ขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ข้าพฯยินดีรับบุญอาจารย์เกษม ดวงแพงมาต ให้บุญอาจารย์เกษม ดวงแพงมาต นี้ถึงผู้เสียชีวิต นายภาณุเมศวร์ วาสโสหา
ขอให้บุญนี้ถึงผู้เสียชีวิต นายภาณุเมศวร์ วาสโสหา อายุ 27 ปี อยู่ 165 ม.4 ต.หนองนาคำ อ.เมือง จ.อุดรธานี ให้พ้นทุกข์ มีสุข มีความปลอดภัย

ถ่ายทอดสด เช้าวันที่ 3 ธันวาคม 2565โดย #อาจารย์เกษม ดวงแพงมาต ( อาจารย์ #ให้บุญทุกคน- #อังกุรเปตวัตถุ #ว่าด้วยบุญสําเร็จที่ฝ่ามือ )
อ้าว #เอาบุญกันเด้อทุกคน #ใครได้บุญแล้วใช้บุญให้เป็นใช้บุญบ่อยๆ #ปลอดภัยหลายๆอย่าง #ไม่รู้ก็เรียนให้มันรู้ #ว่ารับบุญแล้วบุญได้เท่าไร #มีบุญมากน้อยขนาดไหน
แค่เขาไม่ได้รับ เขาชี้มือบอกคนว่ามีบ้านที่เขาตั้งโรงทานอยู่ทางโน่นนะ แม้จะเกิดในภูมิเปตร ก็เป็นเวมานิกเปรต มีความสุขดั่งเทวดา ยื่นมือออกสมบัติพัสถานไหลออก
อาหารการกินไหลออก จากมือเลี้ยงคนได้เป็นกองทัพๆเลย ไม่ใช่เล่น เปรตต้นไทรที่อยู่ในป่านั่น ที่เคยบอกชาวเมืองที่เคยบอกชาวบ้านชาวเมืองผู้ยากจน ไปโรงทานให้ถูกต้อง
โดยการชี้มือบอก ว่าตรงโน้น แคนั้นเขาก็ได้เยอะขนาดนั้น หาอ่านเอาเอง อานิสงส์การชี้มือ บอกผู้ือื่นให้ไปโรงทาน อานุภาพก็มากขนาดไหน #อันนี้พึ่งพระรัตนตรัยด้วย
#ทำงานทำบุญ #กับพระรัตนตรัยด้วย #คิดอยู่ในแนวของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ สอนไว้ด้วย ไม่ใช่สงฆ์มั่วๆนะ ไม่ใช่เสก ไม่ใช่คาถาอาคม ไม่ใช่รดน้ำมนต์
ไม่ใช่ปลุกเสก ไม่ใช่โอมเพี้ยงให้ได้อย่างนั้นโอมเพี้ยงให้ได้อย่างนี้ ให้ทานวันเดียวขอร้อยแปดพันประการ อะไร ไม่ใช่อย่างนั้น ทำบุญปั๊บ ตั้งให้เป็นแบบนั้นแบบนี้เอาไว้
แต่ละครั้ง แต่ละครั้ง ตั้งไว้ ตั้งไว้ ๆๆ ถ้าตั้งครบ ความสมบูรณ์ก็จะเกิดขึ้น แล้ววันเราไปใช้ ก็จะไม่บกพร่อง ชาตินี้บกพร่อง อยู่หลายคน นักเรียนชาวพุทธ
ที่เคยเรียนมาแล้วชาติก่อนๆนั่นเละ วิ่งตำหน้าตำหลังไปก็มี ตำไปทั่ว ออกไปมั่ว นิกายบ้าๆบอๆไปก็มี อ้าวพอเตือนแด่นี้ เอาบุญกันทุกคน
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เปตวัตถุ เล่ม ๒ ภาค ๒
๙. อังกุรเปตวัตถุว่าด้วยบุญสำเร็จที่ฝ่ามือ
อังกุรพาณิชถามว่า
เมื่อก่อน ท่านอยู่ในโรรุวนคร ท่านมีปกติอย่างไร มีความประพฤติ
อย่างไร ผลบุญสำเร็จที่ฝ่ามือของท่าน เพราะพรหมจรรย์อะไร?
รุกขเทวดาตอบว่า
เมื่อก่อน เราเป็นช่างหูกอยู่ในโรรุวนคร เป็นคนกำพร้าเลี้ยงชีวิตโดย
ความลำบากนัก เราไม่มีอะไรจะให้ทาน เรือนของเราอยู่ใกล้เรือนของ
อสัยหเศรษฐี ซึ่งเป็นคนมีศรัทธาเป็นทานาธิบดี มีบุญอันทำแล้ว เป็น
ผู้ละอายต่อบาป พวกยาจกวณิพกมีนามแลโคตรต่างๆ กัน ไปที่บ้านของ
เรานั้น พากันถามถึงเรือนของอสัยหเศรษฐีกะเราว่า ขอความเจริญจงมี
แก่ท่านทั้งหลาย พวกเราจะไปทางไหน ทานเขาให้ที่ไหน เราถูกพวก
ยาจกวณิพกถามแล้ว ได้ยกมือเบื้องขวาชี้บอกเรือนของอสัยหเศรษฐีแก่
ยาจกวณิพกเหล่านั้นว่า ท่านทั้งหลายจงไปทางนี้ ความเจริญจักมีแก่ท่าน
ทั้งหลาย ทานเขาให้อยู่ที่นั่น เพราะเหตุนั้น ฝ่ามือของเราจึงให้สิ่งที่น่า
ปรารถนาเป็นที่ไหลออกแห่งวัตถุมีรสอร่อย ผลบุญย่อมสำเร็จที่ฝ่ามือ
ของเราเพราะพรหมจรรย์นั้น.
อังกุรพาณิชถามว่า
ได้ยินว่า ท่านไม่ได้ให้ทานแก่ใครๆ ด้วยมือทั้งสองของตนเป็นแต่
เพียงอนุโมทนาทานของคนอื่น ยกมือชี้บอกทางให้ เพราะเหตุนั้นฝ่ามือ
ของท่านจึงให้สิ่งที่น่าใคร่ เป็นที่ไหลออกแห่งวัตถุมีรสอร่อย ผลบุญ
ย่อมสำเร็จที่ฝ่ามือของท่านเพราะพรหมจรรย์นั้น ข้าแต่ท่านผู้เจริญ
อสัยหเศรษฐีผู้เลื่อมใส ได้ให้ทานด้วยมือทั้งสองของตน ละร่างกาย
มนุษย์แล้ว ไปทางทิศไหนหนอ?
รุกขเทวดาตอบว่า
เราไม่รู้ทางไปหรือทางมาของอสัยหเศรษฐี ผู้เป็นเจ้าของแห่งทาน ผู้มี-
รัศมีซ่านออกจากตน แต่เราได้ฟังมาในสำนัก ของท้าวเวสสุวัณว่า
อสัยหเศรษฐี ถึงความเป็นสหายแห่งท้าวสักกะ.
อังกุรพาณิชกล่าวว่า
บุคคลควรทำความดีแท้ ควรให้ทานตามสมควร ใครได้เห็นฝ่ามืออันให้
สิ่งที่น่าใคร่แล้ว จักไม่ทำบุญเล่า เราไปจากที่นี้ถึงทวารกนครแล้ว จัก
รีบให้ทานอันจักนำความสุขมาให้เราแน่แท้ เราจักให้ข้าว น้ำ ผ้า
เสนาสนะ บ่อน้ำ และสะพานในที่เดินยากเป็นทาน.
ขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ข้าพฯยินดีรับบุญอาจารย์เกษม ดวงแพงมาต ให้บุญอาจารย์เกษม ดวงแพงมาต นี้ถึงผู้เสียชีวิต นายภาณุเมศวร์ วาสโสหา
ขอให้บุญนี้ถึงผู้เสียชีวิต นายภาณุเมศวร์ วาสโสหา อายุ 27 ปี อยู่ 165 ม.4 ต.หนองนาคำ อ.เมือง จ.อุดรธานี ให้พ้นทุกข์ มีสุข มีความปลอดภัย

ถ่ายทอดสด เช้าวันที่ 3 ธันวาคม 2565โดย #อาจารย์เกษม ดวงแพงมาต ( อาจารย์ #ให้บุญทุกคน- #อังกุรเปตวัตถุ #ว่าด้วยบุญสําเร็จที่ฝ่ามือ )
อ้าว #เอาบุญกันเด้อทุกคน #ใครได้บุญแล้วใช้บุญให้เป็นใช้บุญบ่อยๆ #ปลอดภัยหลายๆอย่าง #ไม่รู้ก็เรียนให้มันรู้ #ว่ารับบุญแล้วบุญได้เท่าไร #มีบุญมากน้อยขนาดไหน
แค่เขาไม่ได้รับ เขาชี้มือบอกคนว่ามีบ้านที่เขาตั้งโรงทานอยู่ทางโน่นนะ แม้จะเกิดในภูมิเปตร ก็เป็นเวมานิกเปรต มีความสุขดั่งเทวดา ยื่นมือออกสมบัติพัสถานไหลออก
อาหารการกินไหลออก จากมือเลี้ยงคนได้เป็นกองทัพๆเลย ไม่ใช่เล่น เปรตต้นไทรที่อยู่ในป่านั่น ที่เคยบอกชาวเมืองที่เคยบอกชาวบ้านชาวเมืองผู้ยากจน ไปโรงทานให้ถูกต้อง
โดยการชี้มือบอก ว่าตรงโน้น แคนั้นเขาก็ได้เยอะขนาดนั้น หาอ่านเอาเอง อานิสงส์การชี้มือ บอกผู้ือื่นให้ไปโรงทาน อานุภาพก็มากขนาดไหน #อันนี้พึ่งพระรัตนตรัยด้วย
#ทำงานทำบุญ #กับพระรัตนตรัยด้วย #คิดอยู่ในแนวของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ สอนไว้ด้วย ไม่ใช่สงฆ์มั่วๆนะ ไม่ใช่เสก ไม่ใช่คาถาอาคม ไม่ใช่รดน้ำมนต์
ไม่ใช่ปลุกเสก ไม่ใช่โอมเพี้ยงให้ได้อย่างนั้นโอมเพี้ยงให้ได้อย่างนี้ ให้ทานวันเดียวขอร้อยแปดพันประการ อะไร ไม่ใช่อย่างนั้น ทำบุญปั๊บ ตั้งให้เป็นแบบนั้นแบบนี้เอาไว้
แต่ละครั้ง แต่ละครั้ง ตั้งไว้ ตั้งไว้ ๆๆ ถ้าตั้งครบ ความสมบูรณ์ก็จะเกิดขึ้น แล้ววันเราไปใช้ ก็จะไม่บกพร่อง ชาตินี้บกพร่อง อยู่หลายคน นักเรียนชาวพุทธ
ที่เคยเรียนมาแล้วชาติก่อนๆนั่นเละ วิ่งตำหน้าตำหลังไปก็มี ตำไปทั่ว ออกไปมั่ว นิกายบ้าๆบอๆไปก็มี อ้าวพอเตือนแด่นี้ เอาบุญกันทุกคน
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เปตวัตถุ เล่ม ๒ ภาค ๒
๙. อังกุรเปตวัตถุว่าด้วยบุญสำเร็จที่ฝ่ามือ
อังกุรพาณิชถามว่า
เมื่อก่อน ท่านอยู่ในโรรุวนคร ท่านมีปกติอย่างไร มีความประพฤติ
อย่างไร ผลบุญสำเร็จที่ฝ่ามือของท่าน เพราะพรหมจรรย์อะไร?
รุกขเทวดาตอบว่า
เมื่อก่อน เราเป็นช่างหูกอยู่ในโรรุวนคร เป็นคนกำพร้าเลี้ยงชีวิตโดย
ความลำบากนัก เราไม่มีอะไรจะให้ทาน เรือนของเราอยู่ใกล้เรือนของ
อสัยหเศรษฐี ซึ่งเป็นคนมีศรัทธาเป็นทานาธิบดี มีบุญอันทำแล้ว เป็น
ผู้ละอายต่อบาป พวกยาจกวณิพกมีนามแลโคตรต่างๆ กัน ไปที่บ้านของ
เรานั้น พากันถามถึงเรือนของอสัยหเศรษฐีกะเราว่า ขอความเจริญจงมี
แก่ท่านทั้งหลาย พวกเราจะไปทางไหน ทานเขาให้ที่ไหน เราถูกพวก
ยาจกวณิพกถามแล้ว ได้ยกมือเบื้องขวาชี้บอกเรือนของอสัยหเศรษฐีแก่
ยาจกวณิพกเหล่านั้นว่า ท่านทั้งหลายจงไปทางนี้ ความเจริญจักมีแก่ท่าน
ทั้งหลาย ทานเขาให้อยู่ที่นั่น เพราะเหตุนั้น ฝ่ามือของเราจึงให้สิ่งที่น่า
ปรารถนาเป็นที่ไหลออกแห่งวัตถุมีรสอร่อย ผลบุญย่อมสำเร็จที่ฝ่ามือ
ของเราเพราะพรหมจรรย์นั้น.
อังกุรพาณิชถามว่า
ได้ยินว่า ท่านไม่ได้ให้ทานแก่ใครๆ ด้วยมือทั้งสองของตนเป็นแต่
เพียงอนุโมทนาทานของคนอื่น ยกมือชี้บอกทางให้ เพราะเหตุนั้นฝ่ามือ
ของท่านจึงให้สิ่งที่น่าใคร่ เป็นที่ไหลออกแห่งวัตถุมีรสอร่อย ผลบุญ
ย่อมสำเร็จที่ฝ่ามือของท่านเพราะพรหมจรรย์นั้น ข้าแต่ท่านผู้เจริญ
อสัยหเศรษฐีผู้เลื่อมใส ได้ให้ทานด้วยมือทั้งสองของตน ละร่างกาย
มนุษย์แล้ว ไปทางทิศไหนหนอ?
รุกขเทวดาตอบว่า
เราไม่รู้ทางไปหรือทางมาของอสัยหเศรษฐี ผู้เป็นเจ้าของแห่งทาน ผู้มี-
รัศมีซ่านออกจากตน แต่เราได้ฟังมาในสำนัก ของท้าวเวสสุวัณว่า
อสัยหเศรษฐี ถึงความเป็นสหายแห่งท้าวสักกะ.
อังกุรพาณิชกล่าวว่า
บุคคลควรทำความดีแท้ ควรให้ทานตามสมควร ใครได้เห็นฝ่ามืออันให้
สิ่งที่น่าใคร่แล้ว จักไม่ทำบุญเล่า เราไปจากที่นี้ถึงทวารกนครแล้ว จัก
รีบให้ทานอันจักนำความสุขมาให้เราแน่แท้ เราจักให้ข้าว น้ำ ผ้า
เสนาสนะ บ่อน้ำ และสะพานในที่เดินยากเป็นทาน.
ขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ข้าพฯยินดีรับบุญอาจารย์เกษม ดวงแพงมาต ให้บุญอาจารย์เกษม ดวงแพงมาต นี้ถึงผู้เสียชีวิต นายภาณุเมศวร์ วาสโสหา
ขอให้บุญนี้ถึงผู้เสียชีวิต นายภาณุเมศวร์ วาสโสหา อายุ 27 ปี อยู่ 165 ม.4 ต.หนองนาคำ อ.เมือง จ.อุดรธานี ให้พ้นทุกข์ มีสุข มีความปลอดภัย

ถ่ายทอดสด เช้าวันที่ 3 ธันวาคม 2565โดย #อาจารย์เกษม ดวงแพงมาต ( อาจารย์ #ให้บุญทุกคน- #อังกุรเปตวัตถุ #ว่าด้วยบุญสําเร็จที่ฝ่ามือ )
อ้าว #เอาบุญกันเด้อทุกคน #ใครได้บุญแล้วใช้บุญให้เป็นใช้บุญบ่อยๆ #ปลอดภัยหลายๆอย่าง #ไม่รู้ก็เรียนให้มันรู้ #ว่ารับบุญแล้วบุญได้เท่าไร #มีบุญมากน้อยขนาดไหน
แค่เขาไม่ได้รับ เขาชี้มือบอกคนว่ามีบ้านที่เขาตั้งโรงทานอยู่ทางโน่นนะ แม้จะเกิดในภูมิเปตร ก็เป็นเวมานิกเปรต มีความสุขดั่งเทวดา ยื่นมือออกสมบัติพัสถานไหลออก
อาหารการกินไหลออก จากมือเลี้ยงคนได้เป็นกองทัพๆเลย ไม่ใช่เล่น เปรตต้นไทรที่อยู่ในป่านั่น ที่เคยบอกชาวเมืองที่เคยบอกชาวบ้านชาวเมืองผู้ยากจน ไปโรงทานให้ถูกต้อง
โดยการชี้มือบอก ว่าตรงโน้น แคนั้นเขาก็ได้เยอะขนาดนั้น หาอ่านเอาเอง อานิสงส์การชี้มือ บอกผู้ือื่นให้ไปโรงทาน อานุภาพก็มากขนาดไหน #อันนี้พึ่งพระรัตนตรัยด้วย
#ทำงานทำบุญ #กับพระรัตนตรัยด้วย #คิดอยู่ในแนวของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ สอนไว้ด้วย ไม่ใช่สงฆ์มั่วๆนะ ไม่ใช่เสก ไม่ใช่คาถาอาคม ไม่ใช่รดน้ำมนต์
ไม่ใช่ปลุกเสก ไม่ใช่โอมเพี้ยงให้ได้อย่างนั้นโอมเพี้ยงให้ได้อย่างนี้ ให้ทานวันเดียวขอร้อยแปดพันประการ อะไร ไม่ใช่อย่างนั้น ทำบุญปั๊บ ตั้งให้เป็นแบบนั้นแบบนี้เอาไว้
แต่ละครั้ง แต่ละครั้ง ตั้งไว้ ตั้งไว้ ๆๆ ถ้าตั้งครบ ความสมบูรณ์ก็จะเกิดขึ้น แล้ววันเราไปใช้ ก็จะไม่บกพร่อง ชาตินี้บกพร่อง อยู่หลายคน นักเรียนชาวพุทธ
ที่เคยเรียนมาแล้วชาติก่อนๆนั่นเละ วิ่งตำหน้าตำหลังไปก็มี ตำไปทั่ว ออกไปมั่ว นิกายบ้าๆบอๆไปก็มี อ้าวพอเตือนแด่นี้ เอาบุญกันทุกคน
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เปตวัตถุ เล่ม ๒ ภาค ๒
๙. อังกุรเปตวัตถุว่าด้วยบุญสำเร็จที่ฝ่ามือ
อังกุรพาณิชถามว่า
เมื่อก่อน ท่านอยู่ในโรรุวนคร ท่านมีปกติอย่างไร มีความประพฤติ
อย่างไร ผลบุญสำเร็จที่ฝ่ามือของท่าน เพราะพรหมจรรย์อะไร?
รุกขเทวดาตอบว่า
เมื่อก่อน เราเป็นช่างหูกอยู่ในโรรุวนคร เป็นคนกำพร้าเลี้ยงชีวิตโดย
ความลำบากนัก เราไม่มีอะไรจะให้ทาน เรือนของเราอยู่ใกล้เรือนของ
อสัยหเศรษฐี ซึ่งเป็นคนมีศรัทธาเป็นทานาธิบดี มีบุญอันทำแล้ว เป็น
ผู้ละอายต่อบาป พวกยาจกวณิพกมีนามแลโคตรต่างๆ กัน ไปที่บ้านของ
เรานั้น พากันถามถึงเรือนของอสัยหเศรษฐีกะเราว่า ขอความเจริญจงมี
แก่ท่านทั้งหลาย พวกเราจะไปทางไหน ทานเขาให้ที่ไหน เราถูกพวก
ยาจกวณิพกถามแล้ว ได้ยกมือเบื้องขวาชี้บอกเรือนของอสัยหเศรษฐีแก่
ยาจกวณิพกเหล่านั้นว่า ท่านทั้งหลายจงไปทางนี้ ความเจริญจักมีแก่ท่าน
ทั้งหลาย ทานเขาให้อยู่ที่นั่น เพราะเหตุนั้น ฝ่ามือของเราจึงให้สิ่งที่น่า
ปรารถนาเป็นที่ไหลออกแห่งวัตถุมีรสอร่อย ผลบุญย่อมสำเร็จที่ฝ่ามือ
ของเราเพราะพรหมจรรย์นั้น.
อังกุรพาณิชถามว่า
ได้ยินว่า ท่านไม่ได้ให้ทานแก่ใครๆ ด้วยมือทั้งสองของตนเป็นแต่
เพียงอนุโมทนาทานของคนอื่น ยกมือชี้บอกทางให้ เพราะเหตุนั้นฝ่ามือ
ของท่านจึงให้สิ่งที่น่าใคร่ เป็นที่ไหลออกแห่งวัตถุมีรสอร่อย ผลบุญ
ย่อมสำเร็จที่ฝ่ามือของท่านเพราะพรหมจรรย์นั้น ข้าแต่ท่านผู้เจริญ
อสัยหเศรษฐีผู้เลื่อมใส ได้ให้ทานด้วยมือทั้งสองของตน ละร่างกาย
มนุษย์แล้ว ไปทางทิศไหนหนอ?
รุกขเทวดาตอบว่า
เราไม่รู้ทางไปหรือทางมาของอสัยหเศรษฐี ผู้เป็นเจ้าของแห่งทาน ผู้มี-
รัศมีซ่านออกจากตน แต่เราได้ฟังมาในสำนัก ของท้าวเวสสุวัณว่า
อสัยหเศรษฐี ถึงความเป็นสหายแห่งท้าวสักกะ.
อังกุรพาณิชกล่าวว่า
บุคคลควรทำความดีแท้ ควรให้ทานตามสมควร ใครได้เห็นฝ่ามืออันให้
สิ่งที่น่าใคร่แล้ว จักไม่ทำบุญเล่า เราไปจากที่นี้ถึงทวารกนครแล้ว จัก
รีบให้ทานอันจักนำความสุขมาให้เราแน่แท้ เราจักให้ข้าว น้ำ ผ้า
เสนาสนะ บ่อน้ำ และสะพานในที่เดินยากเป็นทาน.
ขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ข้าพฯยินดีรับบุญอาจารย์เกษม ดวงแพงมาต ให้บุญอาจารย์เกษม ดวงแพงมาต นี้ถึงผู้เสียชีวิต นายภาณุเมศวร์ วาสโสหา
ขอให้บุญนี้ถึงผู้เสียชีวิต นายภาณุเมศวร์ วาสโสหา อายุ 27 ปี อยู่ 165 ม.4 ต.หนองนาคำ อ.เมือง จ.อุดรธานี ให้พ้นทุกข์ มีสุข มีความปลอดภัย

ถ่ายทอดสด เช้าวันที่ 3 ธันวาคม 2565โดย #อาจารย์เกษม ดวงแพงมาต ( อาจารย์ #ให้บุญทุกคน- #อังกุรเปตวัตถุ #ว่าด้วยบุญสําเร็จที่ฝ่ามือ )
อ้าว #เอาบุญกันเด้อทุกคน #ใครได้บุญแล้วใช้บุญให้เป็นใช้บุญบ่อยๆ #ปลอดภัยหลายๆอย่าง #ไม่รู้ก็เรียนให้มันรู้ #ว่ารับบุญแล้วบุญได้เท่าไร #มีบุญมากน้อยขนาดไหน
แค่เขาไม่ได้รับ เขาชี้มือบอกคนว่ามีบ้านที่เขาตั้งโรงทานอยู่ทางโน่นนะ แม้จะเกิดในภูมิเปตร ก็เป็นเวมานิกเปรต มีความสุขดั่งเทวดา ยื่นมือออกสมบัติพัสถานไหลออก
อาหารการกินไหลออก จากมือเลี้ยงคนได้เป็นกองทัพๆเลย ไม่ใช่เล่น เปรตต้นไทรที่อยู่ในป่านั่น ที่เคยบอกชาวเมืองที่เคยบอกชาวบ้านชาวเมืองผู้ยากจน ไปโรงทานให้ถูกต้อง
โดยการชี้มือบอก ว่าตรงโน้น แคนั้นเขาก็ได้เยอะขนาดนั้น หาอ่านเอาเอง อานิสงส์การชี้มือ บอกผู้ือื่นให้ไปโรงทาน อานุภาพก็มากขนาดไหน #อันนี้พึ่งพระรัตนตรัยด้วย
#ทำงานทำบุญ #กับพระรัตนตรัยด้วย #คิดอยู่ในแนวของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ สอนไว้ด้วย ไม่ใช่สงฆ์มั่วๆนะ ไม่ใช่เสก ไม่ใช่คาถาอาคม ไม่ใช่รดน้ำมนต์
ไม่ใช่ปลุกเสก ไม่ใช่โอมเพี้ยงให้ได้อย่างนั้นโอมเพี้ยงให้ได้อย่างนี้ ให้ทานวันเดียวขอร้อยแปดพันประการ อะไร ไม่ใช่อย่างนั้น ทำบุญปั๊บ ตั้งให้เป็นแบบนั้นแบบนี้เอาไว้
แต่ละครั้ง แต่ละครั้ง ตั้งไว้ ตั้งไว้ ๆๆ ถ้าตั้งครบ ความสมบูรณ์ก็จะเกิดขึ้น แล้ววันเราไปใช้ ก็จะไม่บกพร่อง ชาตินี้บกพร่อง อยู่หลายคน นักเรียนชาวพุทธ
ที่เคยเรียนมาแล้วชาติก่อนๆนั่นเละ วิ่งตำหน้าตำหลังไปก็มี ตำไปทั่ว ออกไปมั่ว นิกายบ้าๆบอๆไปก็มี อ้าวพอเตือนแด่นี้ เอาบุญกันทุกคน
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เปตวัตถุ เล่ม ๒ ภาค ๒
๙. อังกุรเปตวัตถุว่าด้วยบุญสำเร็จที่ฝ่ามือ
อังกุรพาณิชถามว่า
เมื่อก่อน ท่านอยู่ในโรรุวนคร ท่านมีปกติอย่างไร มีความประพฤติ
อย่างไร ผลบุญสำเร็จที่ฝ่ามือของท่าน เพราะพรหมจรรย์อะไร?
รุกขเทวดาตอบว่า
เมื่อก่อน เราเป็นช่างหูกอยู่ในโรรุวนคร เป็นคนกำพร้าเลี้ยงชีวิตโดย
ความลำบากนัก เราไม่มีอะไรจะให้ทาน เรือนของเราอยู่ใกล้เรือนของ
อสัยหเศรษฐี ซึ่งเป็นคนมีศรัทธาเป็นทานาธิบดี มีบุญอันทำแล้ว เป็น
ผู้ละอายต่อบาป พวกยาจกวณิพกมีนามแลโคตรต่างๆ กัน ไปที่บ้านของ
เรานั้น พากันถามถึงเรือนของอสัยหเศรษฐีกะเราว่า ขอความเจริญจงมี
แก่ท่านทั้งหลาย พวกเราจะไปทางไหน ทานเขาให้ที่ไหน เราถูกพวก
ยาจกวณิพกถามแล้ว ได้ยกมือเบื้องขวาชี้บอกเรือนของอสัยหเศรษฐีแก่
ยาจกวณิพกเหล่านั้นว่า ท่านทั้งหลายจงไปทางนี้ ความเจริญจักมีแก่ท่าน
ทั้งหลาย ทานเขาให้อยู่ที่นั่น เพราะเหตุนั้น ฝ่ามือของเราจึงให้สิ่งที่น่า
ปรารถนาเป็นที่ไหลออกแห่งวัตถุมีรสอร่อย ผลบุญย่อมสำเร็จที่ฝ่ามือ
ของเราเพราะพรหมจรรย์นั้น.
อังกุรพาณิชถามว่า
ได้ยินว่า ท่านไม่ได้ให้ทานแก่ใครๆ ด้วยมือทั้งสองของตนเป็นแต่
เพียงอนุโมทนาทานของคนอื่น ยกมือชี้บอกทางให้ เพราะเหตุนั้นฝ่ามือ
ของท่านจึงให้สิ่งที่น่าใคร่ เป็นที่ไหลออกแห่งวัตถุมีรสอร่อย ผลบุญ
ย่อมสำเร็จที่ฝ่ามือของท่านเพราะพรหมจรรย์นั้น ข้าแต่ท่านผู้เจริญ
อสัยหเศรษฐีผู้เลื่อมใส ได้ให้ทานด้วยมือทั้งสองของตน ละร่างกาย
มนุษย์แล้ว ไปทางทิศไหนหนอ?
รุกขเทวดาตอบว่า
เราไม่รู้ทางไปหรือทางมาของอสัยหเศรษฐี ผู้เป็นเจ้าของแห่งทาน ผู้มี-
รัศมีซ่านออกจากตน แต่เราได้ฟังมาในสำนัก ของท้าวเวสสุวัณว่า
อสัยหเศรษฐี ถึงความเป็นสหายแห่งท้าวสักกะ.
อังกุรพาณิชกล่าวว่า
บุคคลควรทำความดีแท้ ควรให้ทานตามสมควร ใครได้เห็นฝ่ามืออันให้
สิ่งที่น่าใคร่แล้ว จักไม่ทำบุญเล่า เราไปจากที่นี้ถึงทวารกนครแล้ว จัก
รีบให้ทานอันจักนำความสุขมาให้เราแน่แท้ เราจักให้ข้าว น้ำ ผ้า
เสนาสนะ บ่อน้ำ และสะพานในที่เดินยากเป็นทาน.
ขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ข้าพฯยินดีรับบุญอาจารย์เกษม ดวงแพงมาต ให้บุญอาจารย์เกษม ดวงแพงมาต นี้ถึงผู้เสียชีวิต นายภาณุเมศวร์ วาสโสหา
ขอให้บุญนี้ถึงผู้เสียชีวิต นายภาณุเมศวร์ วาสโสหา อายุ 27 ปี อยู่ 165 ม.4 ต.หนองนาคำ อ.เมือง จ.อุดรธานี ให้พ้นทุกข์ มีสุข มีความปลอดภัย

Testing

https://buzzhy.com