พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย จตุกนิบาต เล่ม ๒ - หน้าที่ 364
๗. ทุติยกาลสูตร
ว่าด้วยกาล ๔
[๑๔๗] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย กาล ๔ นี้ อันบุคคลบำเพ็ญโดยชอบ
เปลี่ยนแปลงโดยชอบอยู่ ย่อมจะยังบุคคลให้ถึงความสิ้นอาสวะโดยลำดับ กาล
๔ คืออะไร คือ ฟังธรรมตามกาล ๑ สนทนาธรรมตามกาล ๑ ทำ
สมถะตามกาล ๑ ทำวิปัสสนาตามกาล ๑ นี้แลกาล ๔ บุคคลบำเพ็ญ
โดยชอบ เปลี่ยนแปลงโดยชอบอยู่ ย่อมจะยังบุคคลให้ถึงความสิ้นอาสวะโดย
ลำดับ
ภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนเมื่อฝนเม็ดหนาตกบนภูเขา น้ำไหลไป
ตามที่ลุ่ม ยังซอกเขาและลำรางทางน้ำให้เต็ม ซอกเขาและลำรางทางน้ำเต็ม
แล้ว ย่อมยังหนองให้เต็ม หนองเต็มแล้ว ย่อมยังบึงให้เต็ม บึงเต็มแล้ว
ย่อมยังคลองให้เต็ม คลองเต็มแล้ว ย่อมยังแม่น้ำให้เต็ม แม่น้ำเต็มแล้ว
ย่อมยังทะเลให้เต็ม ฉันใด กาล ๔ นี้ เมื่อบุคคลบำเพ็ญโดยชอบ เปลี่ยนแปลง
โดยชอบอยู่ ย่อมยังบุคคลให้ถึงความสิ้นอาสวะโดยลำดับฉันนั้นแล.
จบทุติยกาลสูตรที่ ๗
#ขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ #ให้บุญนี้เป็นของนายเวรที่มาถึงต้วข้าพฯ และ #สัตว์น้อยใหญ่ที่มาเบียดเบียนข้าพฯอยู่
#ขอบุญนี้จงเป็นของทุกสัตว์ ทั้งหยาบและละเอียดในประเทศนี้ที่ทุกข์เดือดร้อนจาก ภาษีโรงเรือนและที่ดินปี ๒๕๖๔ #ให้บุญดูแลรักษา #ให้พ้นจากทุกข์ #ให้มีตวามสุข #มีความปลอดภัย